Babam Zülfü Livaneli'nin son kitabı Serenad'ı almış, yazlığa getirmiş. Bayramda Çınar uyuduktan sonra TV'de biraz zaplayıp, okuyacak birşeyler araken dikkatimi çekti. Adı zaten romantik olan kitaba şöyle bir bakayım derken yüz sayfa okudum. Sürüklendim, içine girdim. İstanbul'da, uçakta, orda burda Maya'yla dolandım durdum.
Kitapta aynı topraklarda yaşayan farklı insanların acıları ve gizlenen kimlikleri anlatılıyor. Politikalara göre insanların kimliklerini gizlemeleri üzerine örülmüş bir roman. Konu ve yaşanılanların yakın zaman olması itibariyle ilgi çekici. Okunulmasını tavsiye ederim.
Kahramanımız Maya'yı çok sevdim. Yaşadıkları etkileyici. Galiba yemek tarifleri yayınlayan blogger olarak yemek yapmaması sadece beni rahatsız etti. Ergen çocuğu olan birinin evde sadece sucuklu yumurta yapması ya da hazır yemek ısıtması garip geldi. Köşedeki börekçiden su böreği alması, oğlana kızarmış tavuk söyleyip, kendisinin ekmek arası peynir yemesi rahatsız etti. Yinede kitap, müthiş bir gözlem barındırıyor.
Kitapta, günümüz insanın düşünce/ organizasyon şekli ve tarih içinde insanın değerlendirmesi var. Soluksuz okunan, çabuk tüketilen bir kitap.
Maya gibiler cok var. Yogun ve stresli calisan üstelik de yalniz bir anne o. Yadirgamadim tersine hosuma gitti. Mesela sucuklu yumurtayi yagsiz hazirlamisti.
YanıtlaSil