Haftanın ilk gününde, liman görevinden sonra ekran başındayım. Güzel bir haftasonundan sonra, enerjik bir şekilde güne başladım. Karaburun'u merak edenlere hemen söyleyeyim, güzel bir haftasonu geçirdim.
Öncelikle pansiyonda kalmadık. Yer yokmuş, baldızının evinde bir oda vermek istediler. Doğal olarak kabul etmedik. Hep birlikte Devlet Hava Meydanları İşletmeleri'nin Karaburun kampına gittik. Yıllarca Emlak Bankası'nın Çeşme Kampına gittiğimiz için kamp ortamı tanıdık geldi. Eski, gerçek tahta gardroplar, mozaik yerler ve girişteki tahta, yarı bank gibi oturma yeri sanırım tüm kamplarda standart. İlker, odayı görünce "Aslı beğenmezsen başka yer buluruz" dedi. "Tapusunumu alacağız, boşver bir gece idare ederiz" dedim. Öğlen bulunduğumuz Bodrum Caddesi'nde gezindik. Birer tost yedik ve denize girme zamanı geldiğinde tam kampın altındaki kayanın altındaki kovuğa gittik. Neden mi öyle yaptık? Sadece diğer anneleri izledim. Güneşlenmek isteyen 18'likler şezlonglardaydı, çocukları, eşleri ve kum kovalarıyla anneler kayanın altındaydı. Doğal gölgede çocuklar oynadı. Berrak denizde yüzdük. Ne Çınar'ı, ne de İlker'i denizden çıkaramadım. Akşam yemeğinde de sabah kahvaltısında da herşey lezzetliydi. Garsonlar, Çınar'ın istediği birşey olup olmadığını, onun ne yemekten hoşlanabileceğini sordular. Açıkçası şaşırdım. Kamplarda, burnundan kıl aldırmayan, ilgisiz personel olacağını düşünmüştüm. Kafeteryada otururken Çınar'a portakal suyu söyleyelim dedik, "hayır anne ben portakalı yemek istiyorum." dedi. "Yok oğlum satmıyorlar" derken, garson elinde portakalla geldi "Yeğenim istemiş, verelim annesi" dedi. Ben soyup yedirirken bir baktım plastik tabak ve kokteyl çatalı getirmiş. Bir portakal yemeyi oğlum için şölene dönüştürdü. Kokteyl çatallarını Çınar o kadar çok sevdi ki İzmir'e getirdik. DHMİ Karaburun Kampının tüm çalışanlarına, aşçısından, garsonuna, kat hizmetlisinden, kamp sakinlerine, kısacası herkese, sabahları günaydın, akşamları iyi akşamlar dediği, her gördüklerinde Çınar'la, ailemle ilgilendikleri, bize Karaburun'u anlattıkları ve iletişim kurdukları için teşekkür ederim. Anne dayanışması, mühendis dayanışması değilde, insan dayanışması vardı orada.
Yolda dönüşte Gül Bahçe pazarına uğradık. Kavun ve mısır alırken fena halde kazıklandığımı çok geç anladım. Çeşme çıkışından sonra arabalı vapura bindik. Vapurda çay keyfi, Çınar'ın kaptan babasıyla vapuru incelemesi çok güzeldi. Tek olumsuz yan çok sevdiğim arabamın kamyonet olarak değerlendirilip çift tarife vapura binmemizdi. Bundan sonra körfezi direksiyonu ele alarak ben geçeceğim. Bundan iyi direksiyon dersi bulamam değil mi?
Gülbahçe pazarında reyhan satıldığını gördüm.
Reyhan mor yapraklı, resimde gördüğünüz gibi biraz etli bir bitki. Mis gibi kokusuyla salataya çok yalışıyor. Fesleğen ve reyhan aynı şey değilmiş. Fesleğen hani şu süs bitkisi olan, yeşil, küçük küçük yapraklı, elleyince mis gibi kokan bitki. Onun iri yapraklısıda varmış. Arkadaşlara sorduğumda süs fesleğeninide ara sıra kurutup makarnaya koyduklarını söylediler. Bende yapmak istiyorum. Makarnayı en çok fesleğenli seviyorum. Yanlış birşey yapmıyorum değil mi? Orada, aranızda ziraat mühendisi varsa lütfen bana cevap versin, süs fesleğeni yenir mi?
Bugün sizlere salata tarifi vereceğim. Salata tarifide nerden çıktı demeyin. Oda arkadaşım Feray salata tarifleri soruyor. Sebzelerin birbiriyle uyumu gerçekten çok önemli. Bugün kendi salatamı anlatacağım. Önümüzdeki günlerde başka salata tarifleride vereceğim.
ASLI'NIN YAZ SALATASI
Malzemeler:
- 6 yaprak kıvırcık marul
- 4 yaprak polorosso
- 1 taze soğan
- 2 dal reyhan
- 1 iri yaz domatesi
- 1 adet bebe salatalık
- Yarım limon suyu, sızma zeytinyağı, tuz
Tüm malzeme yıkanır ve doğranır. Limon suyu ve zeytinyağı dökülür, tuzu en son sunum anında ekilir.
Mor-yeşil güzel bir salata oluyor. Yaz akşamları öyle ağır yemekler yiyemiyoruz. Sebzeli bir pilav, yanına salata ve soğuk içecek menümüzü oluşturuyor.
Anlayacağınız hafta sonuna,uyumlulukla başladık, uyumlulukla bitirdik . Yarın görüşürüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız İçin Teşekkürler