Merhabalar,
Çınar geçen gün Haziran ayının ne zaman geleceğini sordu. Bugün 1 Haziran dedim. O zaman hemen spor kulübüne gidelim dedi. Olmaz tatlım, saat çok geç dedim.
Dün yine ısrar etti, beraber Karşıyaka Spor Klübüne gittik. Jimnastiğe kaydolacakmış. Ancak kursların 17 Haziran itibariyle başlayacağını söylediler. Kışın jimnastik yokmuş. Bu kış Şavkar’a gitmek istiyordu, oraya göndereceğim.
Neden daha önce gönderemediğimi düşündüm. 5 yaşındayken haftada bir gün gitmesine rağmen Şavkar’da jimnastiği çok sevdi. Kendime neden 3-4 yaşında jimnastiğe göndermediğimizi sordum. Sonuçta gidebilirdi. Çok sevdi, o zamanda severdi. Ruslar çocuklarını minicikken gönderiyorlar.
Cevap bir önceki cümlede gizli. Onlar Ruslar, bizler Türküz.
3 yaşındaki oğlumu, hangi spor kulübü olursa olsun bir yere bırakamazdım. Oğlum parkta oynarken en ufak makale okuyamıyorum. Çocuğumu gözümün önünden ayıramazken böyle şeyler ancak hayal olabilir.
Çin’de ya da Rusya’da çocuklar saatlerce antreman yapabilir. Anneleri izin veriyor. Sorun bende. Ben izin veremiyorum. Aklımda gazetelerin 3. sayfa haberleri geziyor. Ya bir düşme-zedelenme olayı (anneye babaya haber verilmeyen/gizlenmeye çalışılan), ya da çirkin bir taciz olayı.
Topluma, ebeveyn olarak ben güvenemezken, oğluma dünyanın güvenli bir yer olduğunu nasıl öğretebilirim?
